Μην αφήνετε το παιδί σας να κοιμάται το βράδυ «θηλάζοντας» το μπιμπερό που περιέχει γάλα (από μόνο του το γάλα όπως κι ο χυμός περιέχουν ζάχαρη, χωρίς να προσθέσουμε εμείς).

Η πολύωρη επαφή των σακχάρων που περιέχονται στο γάλα με τα δόντια οδηγεί στην αυξημένη παραγωγή οξέων που προκαλεί τερηδόνα σε πολλά δόντια ή πολύ συχνά σε ολόκληρο το στόμα (αυτό λέγεται πολυτερηδονισμός/ πολύ συχνά το βρίσκουμε στη βιβλιογραφία και ως σύνδρομο του μπιμπερό- baby bottle syndrome).

Το μπιμπερό μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο για λίγα λεπτά για να πιεί το γάλα, και μετά, αν δεν μπορούν οι γονείς να βουρτσίσουν τα δόντια του παιδιού (αυτό είναι το επιθυμητό!!) επειδή κοιμήθηκε, τουλάχιστον «ξεπλένουμε» με ένα άλλο καθαρό μπιμπερό μόνο με νερό.

Μετά όπως έχουμε πει, θα γίνεται το βούρτσισμα των δοντιών από το γονιό. Καλό είναι το γλυκό να γίνεται μία φορά την εβδομάδα σαν επιβράβευση για κάτι που το παιδί κατάφερε μέσα στην εβδομάδα (το προσαρμόζουμε αν έχουμε κάποιο πάρτυ κλπ).

Προσπαθούμε να μάθουμε στο παιδί τι να τρώει στα ενδιάμεσα γεύματα/σνακ.

Αποφεύγουμε όλες τις κολλώδεις τροφές (τσίχλες, καραμέλες, γλειφιτζούρια κλπ) οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν ακόμη και με βούρτσισμα. Είναι προτιμότερο να φάμε ένα μήλο, ένα καρότο, ένα αγγούρι, ένα παξιμάδι ολικής άλεσης με κίτρινο τυρί. Αυτές οι πιο «σκληρές» τροφές βοηθούν στον «αυτοκαθαρισμό» των δοντιών.

Λάθος.

Αν χαλάσει το παιδικό δόντι, ο πόνος είναι ίδιος όπως και για τα μόνιμα δόντια.

Τα παιδικά δόντια εξυπηρετούν τη φώνηση, τη μάσηση, την αισθητική και κυριότερο τη στοματική υγεία.

Στο ίδιο περιβάλλον, στο στόμα (και συγκεκριμένα στο κόκκαλο της άνω και κάτω γνάθου) σ’ αυτή τη νεαρή ηλικία των 2-3 ετών σχηματίζονται τα μόνιμα δόντια που θα εμφανιστούν αργότερα (θα ανατείλουν, όπως λέγεται). Άρα οποιαδήποτε βλάβη στα παιδικά δόντια είναι ΑΜΕΣΑ συνδεδεμένη με το διάδοχο μόνιμο δόντι το οποίο βρίσκεται ήδη στο στόμα (μέσα στο κόκκαλο, σε επαφή με τη ρίζα των παιδικών δοντιών).

Οι γονείς αναλαμβάνουν το βραδινό βούρτσισμα.

Ο καθαρισμός μπορεί να γίνει με μία αποστειρωμένη γαζούλα εμποτισμένη με λίγο νερό.

Μπορεί να γίνει με μια οδοντόβουρτσα «δαχτυλήθρα» (finger toothbrush). Ή πάλι με μία μικρή οδοντόβουρτσα κατάλληλη για την ηλικία του. Η χρήση οδοντόκρεμας δεν συνιστάται σε αυτή την ηλικία γιατί το παιδί δεν ελέγχει την κατάποση (δεν μπορεί να φτύσει πλήρως και καταπίνει).

Στην ηλικία των 4 ετών περίπου αφήνουμε το παιδί να διαλέξει μία καινούρια οδοντόβουρτσα και την οδοντόκρεμα που επιθυμεί (όλες οι οδοντόκρεμες που κυκλοφορούν έχουν την ίδια ποσότητα φθορίου, ppm)

ΜΕΤΑ το πρωινό, μετά το μεσημεριανό και το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ μετά το βραδινό και κατευθείαν για ύπνο, όχι γάλα μετά!

Το βραδινό βούρτσισμα ΠΡΕΠΕΙ να το αναλάβουν οι γονείς.

Στην πορεία αν δουν ότι το παιδί μπορεί να χειριστεί ικανοποιητικά την οδοντόβουρτσα μπορούν να το αφήσουν ΠΑΝΤΑ όμως με την επίβλεψή τους ώστε να βεβαιωθούν ότι έχουν καθαριστεί όλες οι επιφάνειες των δοντιών. Στις πλαινές επιφάνειες των δοντιών ΠΡΕΠΕΙ να χρησιμοποιείται οδοντικό νήμα γιατί δεν χωράει καμία οδοντόβουρτσα.

Είναι πολύ σημαντική η συνεργασία των γονιών σ’ αυτό το κομμάτι.

Η κληρονομικότητα έχει ήδη παίξει ένα τεράστιο ρόλο στην ποιότητα των δοντιών. Σε αυτό δεν μπορούμε να επέμβουμε. Όμως με τη σωστή καθοδήγηση μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο τερηδόνας και περιοδοντικών φλεγμονών ακόμα και σε στόματα με « προβληματικό» DNA.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ!! Τελευταία δραστηριότητα το βράδυ, σωστός καθαρισμός από το γονιό και μετά ύπνο, όχι γάλα, μόνο νερό.

Πολύ σωστό!!

Η πρώτη επίσκεψη για το παιδί γίνεται στην ηλικία των 3 ετών που έχουν ολοκληρωθεί και τα 20 παιδικά δόντια.

Δεν έχει σημασία αν οι γονείς δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα στο στόμα των παιδιών.

Μην ξεχνάμε ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Επίσης υπάρχουν σημεία «ύπουλα» που δεν τα βλέπει εύκολα ο γονιός.

Ο επανέλεγχος πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες με σκοπό να ελαχιστοποιήσουμε ή ιδανικά να μηδενίσουμε το δείκτη τερηδόνας ΔΤ (DMF index: decayed-missing-filled teeth) (ΔΤ : τερηδονισμένα- εξαχθέντα- σφραγισμένα).

Σε περίπτωση που ο παιδοδοντίατρος κρίνει ότι το στόμα είναι « υψηλού κινδύνου» ο επανέλεγχος γίνεται κάθε 3 μήνες. Οι περιπτώσεις «υψηλού κινδύνου» είναι :

1. στόματα με πολυτερηδονισμό (τερηδόνα σε πολλά δόντια ή πολύ συχνά σε ολόκληρο το στόμα)
2. στόματα με πολύ έντονο συνωστισμό (υπερβολικά στριμωγμένα δόντια)
3. δόντια με υποπλαστικές κηλίδες (χρωματισμένα δόντια)
4. παιδιά που το βράδυ νανουρίζονται με μπιμπερό με γάλα.

Όμως ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το παιδί κληρονομεί μία τέλεια σύγκλειση δοντιών αυτή μπορεί να επηρεαστεί από διάφορες συνήθειες (έξεις) . Συγκεκριμένα:

1. παρατεταμένη χρήση δακτύλου μετά την ηλικία των 3 ετών (μέχρι την ηλικία των 3 ετών οποιαδήποτε μορφή θηλασμού είναι φυσιολογική)
2. παρατεταμένη χρήση πιπίλας/μπιμπερό  μετά την ηλικία των 3 ετών
3. στοματική αναπνοή/ πολλά παιδιά αναπνέουν από το στόμα για πολλά χρόνια. Αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί υπάρχει πρόβλημα στο διάφραγμα, κρεατάκια, αμυγδαλές. Τότε βλέπουμε το παιδί μαζί με ΩΡΛ για να δούμε πως μπορούμε να το βοηθήσουμε και να μετατρέψουμε τη στοματική αναπνοή σε ρινική αναπνοή
4. μακρογλωσσία, όταν η γλώσσα του παιδιου είναι πολύ μεγαλύτερη από το μέγεθος της στοματικής του κοιλότητας συνήθως για να «βολευτεί» αφήνει το στόμα ανοιχτό κι «αναγκάζει» το παιδί σε στοματική αναπνοή.
5. πολλές φορές όταν υπάρχει έντονος συνωστισμός στα δόντια (πολύ στριμωγένα) ο παιδοδοντίατρος θα μελετήσει το μέγεθος της γνάθου και των μονίμων δοντιών, και κλινικά και ακτινογραφικά, και μπορεί να «διευκολύνει» τον χώρο, κάνοντας  πρόωρες εξαγωγές παιδικών δοντιών

Αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά.

Στην περίπτωση αυτή η φύση από μόνη της δεν καταφέρνει το δίπτυχο « first exfoliation then eruption”. Δηλαδή ενώ δεν έχει πέσει το παιδικό δόντι βγαίνει ταυτόχρονα το μόνιμο δόντι.

Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται απαραίτητα η βοήθεια του παιδοδοντίατρου.

Θα πρέπει να κάνει εξαγωγή στο παιδικό δόντι που παραμένει για να βοηθήσει το μόνιμο δόντι να πάρει τη σωστή θέση στο στόμα. Από μόνο του το παιδικό δόντι θα καθυστερήσει πολύ να πέσει κι αυτό χρονικά έχει ήδη δημιουργήσει πρόβλημα στη σωστή θέση του μονίμου δοντιού.

Πολύ σωστά δεν ανησυχείτε

Το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης, έτσι και στα δόντια. Ανησυχούμε μόνο αν έχουμε περισσότερα ή λιγότερα δόντια από τον κανονικό αριθμό.

Σε αυτή την περίπτωση ο παιδοδοντίατρος κρίνει αν χρειάζεται κάποια στιγμή ακτινογραφικός έλεγχος για να γίνει αυτή η διάγνωση. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος σε έκθεση ακτινοβολίας.

Καθαρίζουμε το πρόσωπο από πιθανά αίματα με μία γάζα (καλό είναι το παιδί να μη βλέπει τη ματωμένη γάζα γιατί ήδη είναι ταραγμένο με το χτύπημα).

Στη συνέχεια βλέπουμε το στόμα του. Με ψυχραιμία προσπαθούμε να δούμε αν έχει σπάσει κάποιο δόντι ή αν έχει φύγει κάποιο δόντι. Στην περίπτωση που βρούμε το δόντι που έχει φύγει ή το κομμάτι που έχει σπάσει, το ξεπλένουμε ελαφρά με νερό και το βάζουμε σ’ ένα ποτήρι με γάλα (ή νερό) και πάμε ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στον παιδοδοντίατρο.

Αυτός σε πρώτο βαθμό θα αντιμετωπίσει τον τραυματισμό και στη συνέχεια θα μας ενημερώσει για την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ επανεξέταση.

Στη συνέχεια διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι ο παιδοδοντίατρος θα το φτιάξει και δεν θα ενοχλείται πια. Επικοινωνήστε άμεσα μαζί του.

Σε πολλές περιπτώσεις ο πόνος μπορεί να είναι «αθώος» δηλαδή:

1. Μπορεί να έχει κάποια στοματική άφθα ή κάποια μόλυνση στο στόμα (στοματίτιδα). Πλύσεις με χαμομήλι σε θερμοκρασία δωματίου θα βοηθήσουν, όπως και σκευάσματα τύπου mundisal πάνω στην πληγή με μία μπατονέτα. Αποφεύγουμε επίσης ξινά, αλμυρά, πικάντικα, οδοντόκρεμα κι οτιδήποτε μπορεί να κολλήσει στην πληγή και να ενοχλεί.
2. Μπορεί να κουνιέται κάποιο παιδικό δόντι που είναι έτοιμο ν’ αλλάξει.
3. Μπορεί να βγαίνει κάποιο μόνιμο δόντι στην πίσω περιοχή (κοντά στο αυτί) και να νοιώθει μεγάλη ενόχληση στα ούλα.

Για όλα τα παραπάνω, ο παιδοδοντίατρος θα κάνει τη σωστή διάγνωση και θα δώσει τις οδηγίες αντιμετώπισης.

Υπάρχει  όμως και η περίπτωση το δόντι να είναι πολύ χαλασμένο και να έχει κάνει απόστημα. Πάλι θα πρέπει να γίνει η σωστή διάγνωση και να μας δώσει ο παιδοδοντίατρος την κατάλληλη αντιβίωση.

Δεν κάνει όμως καλύτερο βούρτσισμα απ’ την «απλή» οδοντόβουρτσα.

Μπορείτε λοιπόν να αφήσετε το παιδί το βράδυ να βουρτσίσει μόνο του πρώτα με ηλεκτρική και μετά στο τελευταίο και πιο σημαντικό γύρο, αναλαμβάνουν οι γονείς με την «απλή» οδοντόβουρτσα.

Στην περίπτωση που ένας γονιός επιθυμεί αυτή τη διαδικασία πρέπει να ακολουθήσει τα εξής στάδια:

1. έρχεται Ο ΙΔΙΟΣ  σε συνεννόηση με τις τράπεζες βλαστοκυττάρων που υπάρχουν στην Ελλάδα. Συνεννοείται μαζί τους για την ημέρα και ώρα του ραντεβού με τον παιδοδοντίατρο έτσι ώστε να φέρουν στο ιατρείο το κατάλληλο δοχείο (kit)
2. ενημερώνουν τον παιδοδοντίατρο σχετικά ώστε να κρατήσει το δόντι της εξαγωγής και να το τοποθετήσει στο ειδικό δοχείο/kit
3. To δοχείο/kit θα πρέπει να μεταφερθεί με ασφάλεια στην τράπεζα βλαστοκυττάρων προκειμένου να γίνει η απομόνωση βλαστοκυττάρων.

Δόντια που χρησιμοποιούνται είναι οι νεογιλοί τομείς (κεντρικοί και πλάγιοι), νεογιλοί κυνόδοντες, δόντια που εξάγονται για ορθοδοντικούς λόγους, όπως και φρονιμήτες.

Πολύ σωστό!!

Όλα τα παιδιά που κάνουν έντονες αθλητικές δραστηριότητες (μικτές πολεμικές τέχνες, καράτε, τζούντο, καποέιρα, ταε κβον ντο, κικ μπόξινγκ, πυγμαχία, ελληνορωμαική πάλη αλλά και μπάσκετ, βόλευ, ποδόσφαιρο) έχουν πολλές πιθανότητες να τραυματίσουν τα δόντια τους.

Αυτό που κάνουμε για να τα προστατεύσουμε, παίρνουμε μέτρα και κατασκευάζουμε  στο εργαστήριο εξατομικευμένο νάρθηκα ανάλογα με την περίπτωση  (πιο χοντρό και ισχυρό για καράτε π. χ., πιο λεπτό και μεσαίο για ποδόσφαιρο, κλπ)

Αυτό είναι λάθος.

Θα πρέπει να τοποθετήσουμε ένα μηχανισμό διατήρησης χώρου μέχρι να έρθει το καινούριο δόντι. Διαφορετικά θα κλείσει ο χώρος και στη συνέχεια θα χρειαστούμε γναθοχειρουργική επέμβαση σε συνδυασμό με ορθοδοντικό για να διορθώσουμε τη ζημιά.

Έχουν μεγάλη σημασία οι πηγές βιβλιογραφίας,